Kiekje
 
 
 
«  Aflevering 227: Over gevallen helden en zeiknatte expo’s   »
 

Plinia en Felix zijn op een tentoonstelling van Peter Greenaway in Fort Asperen en komen daar een oververhitte Freek tegen die zich vreselijk druk maakt over de zijns inziens valse beschuldigen tegen zijn held Landis.

 
 
 
Gepubliceerd: 29-07-08. Vond plaats op: 29-07-06. Tags:  beeldende kunst ; klimaatverandering ; Libanon ; Midden-Oostenconflict ; watermanagement ; wielrennen ;
 
Johan Huibers Tony Blair en George W. Bush Gewonden in Palestina Israëlische soldaat Vrouw in Palestina Floyd Landis
 
 
 
 
 
Over gevallen helden en zeiknatte expo’s (Integrale tekst)

[uit het dagboek van Plinia]
We zijn hier in Fort Asperen waar Peter Greenaway een tentoonstelling heeft gemaakt rond het thema De ijskap smelt, de zeespiegel stijgt.... Zijn inspiratie was de Ark van Noach en de de vraag of Nederland er niet goed aan zou doen om dit soort Arken te gaan bouwen omdat we onder de zeespiegel dreigen te verdwijnen. Volgens Felix wordt er in Schagen al een gebouwd door ene Johan Huibers. In de toekomst zullen we weten of dat een slimme ondernemer met profetisch inzicht is of gewoon een reli-fanaat. Anyway, het fort hier is omgetoverd in de berg Ararat, het veilige hoge punt in de zondvloed uit de bijbel. Bovenop schijnt de ark te liggen, maar daar moeten we nog naar toe. Overal druipt water langs plafonds en muren en de rubber laarzen die we uitgereikt kregen bij de kassa zijn zeker niet overbodig want de hele kelder staat nu zelfs gedeeltelijk onder water. Nou geloof ik niet direct dat we voor een nieuwe zondvloed staan. Zeker niet nu planten en dieren verkommereren door de droogte en grote schepen al niet meer over de IJssel mogen varen wegens de lage waterstand. Maar hier, staand in dit kletsnatte, kille fort realiseer je je toch weer dat Nederland met zijn ligging aan de rivierdelta’s en zijn land onder de zee behoorlijk kwestbaar is en je vraagt je af of of het wel zo verstandig is om zelfs in de meest laaggelegen gebieden enorme woongemeenschappen te bouwen.
Anyway, niet te veel piekeren en gewoon genieten van deze spectaculaire klank- en lichtshow.

Weet je wie we trouwens tegenkwamen toen we hier aankwamen? Freek. Met zijn racefiets. Hij zat in de schaduw van een grote boom zijn boterhammetjes te eten. Hij zat verschrikkelijk te klagen over de hitte en Felix kon het niet laten om te vragen waarom hij dan met dit weer in zo’n strak nylon pakje op zijn fiets klom. Of moest dat van zijn sponsors? De arme jongen begon omstandig uit te leggen dat dit een soort aerodynamisch pak was en dat het dragen daarvan vele voordelen biedt. Ik vind het altijd een beetje triest om die amateurwielrenners met die strakke pakjes inclusief nepreclame te zien. Freek had zelfs Phonak op zijn shirt staan, de sponsor van Floyd Landis, die vorige week de tour won. Hij wilde er trouwens, net als twee jaar geleden met Armstrong, niet van weten dat Landis doping heeft gebruik. Tòen hield hij vol dat Armstrong’s dopinggebruik niet aan te tonen was vanwege de medicijnen die hij gebruikte omdat hij kanker heeft gehad. Bij Landis kregen we alweer een omslachtig verhaal. Dit keer over testosteron, wat het is, hoe het werkt en dat het heel goed mogelijk is dat de bijna drie keer zo hoge waarde die bij de dopingcontrole in het lichaam van Landis werd gevonden te wijten was aan het gebruik van corticosteroïden vanwege zijn pijnlijke heup, of uitdroging in combinatie met een maximale inspanning. Mijn neus! Het zal mij niet verbazen als de winnaar van de Tour de Dopage daadwerkelijk zijn gele trui moet inleveren.

Freek was, als gezond Israel-tegenstander, verrukt van het Nasrallah-shirt dat ik van Go heb gekregen na haar terugkomst uit Palestina. Het is de eerste keer dat ik het aan heb, want ik vind het toch een beetje eng. Het is nogal provocerend om met een afbeelding van de leider van Hezbollah rond te lopen in een land waar veel pro-Israëlfanaten er totaal niet mee zitten dat heel Libanon plat gebombardeerd wordt. Het blijft onbegrijpelijk dat nog steeds niemand heeft ingegrepen! Ze praten maar en ze praten maar. En Olmert blijft bommen gooien zolang Bush hem de hand boven het hoofd houdt. Die vindt dat Hezbollah moet stoppen met deze shit. Dit zei hij letterlijk tegen zijn lakei Blair, terwijl hij niet doorhad dat de microfoon nog open stond. Pijnlijk, maar wel verhelderend! Inmiddels zijn er al honderden slachtoffers gevallen door Israëlische soldaten die daar met de thora in de hand heftig huishouden. Je wordt doodziek van de beelden van de talloze doden en gewonden. De steden liggen in puin en het toerisme kunnen ze voor de komende jaren ook wel op hun buik schrijven. Eindelijk een beetje uit het slop na 5 jaar burgeroorlog en nou dit weer! Het enige wat Israël hiermee bereikt is dat Libanon dreigt terug te vallen in de anarchie van vroeger en daar heeft alleen Hezbollah maar bij te winnen. En die ontvoerde soldaten krijg je met dit buitenproportionele geweld heus niet vrij.
Ik heb op het punt gestaan mijn t-shirt aan Freek te geven, maar dat kan ik Godelieve niet aan doen. Ze heeft er zo veel moeite voor gedaan.

En nu gaan we weg uit dit kille oord. Nog even naar de ark en dan nog lekker een paar uurtjes kayakken in ons eigen opblaasarkje op de Linge.