Het was prachtig weer en ik ben met Godelieve en Helen naar de dierentuin gegaan. Helen wilde eerst niet mee omdat er vogelgriep geconstateerd is bij een paar jonge uiltjes en ze dacht dat het niet veilig was voor Zarabe. Go heeft er nog speciaal voor moeten bellen, maar volgens de dierentuin loopt niemand gevaar. De vogels zijn allemaal ingeënt, maar blijven wel uit voorzorg in de hokken. De twee jonge sperweruiltjes waren nog niet ingeënt en zijn vorige week overleden. We hebben een grote gezien. Prachtig dier, leek een beetje op Gunther Grass. Die is trouwens lelijk door de mand gevallen. Hij heeft in een interview opgebiecht dat hij bij de Waffen SS heeft gezeten. Heel Duitsland staat op zijn kop. Begrijpelijk, want als er iemand was die zijn landgenoten steeds maar weer confronteerde met de misdaden van het Duitse Rijk was hij het wel. Hij was het geweten van links Duitsland en hij hamerde er voortdurend op dat de Duitsers hun schuld niet mochten wegmoffelen en dan nu dit! Je kunt je voorstellen dat Grass als tiener geen idee had waar hij mee bezig was toen hij zich aansloot bij Hitler’s keurtroepenkorps, hij was jong en wilde van huis weg. Maar door er pas nu, 61 jaar later, mee op de proppen te komen ontkracht hij zijn eigen moraliserende levenswerk. Ik heb met Fé gisterenavond gelijk weer de Blechtrommel bekeken, de film over het ijselijk schreeuwende jongetje Oskar met het blikken trommeltje die niet volwassen wil worden in de crisis- en oorlogsjaren. Toch kijk je daar nu anders tegenaan.
Nog meer Tweede Wereldoorlog-gedoe: China en Zuid-Korea zijn over de rooie dat Koizumi, de Japanse premier, gisteren een bezoek heeft gebracht aan de Yasukuni-tempel. Daar worden de Japanse oorlogsdoden vereerd. Ook oorlogsmisdadigers. Big deal, zou je zeggen want hij is er al een paar keer geweest. Maar nu ging hij op 15 augustus, de dag waarop het einde van de oorlog wordt herdacht. Dat had hij beter niet kunnen doen, want dat ligt erg gevoelig vanwege de Japanse oorlogsmisdaden in China en Zuid-Korea. Maar de verkiezingen staan voor de deur en Koizumi loste met dit bezoek een belofte in. Hij moet ook zijn nationalistische rechtervleugel te vriend houden.
Er is trouwens ook nog nieuws aan het huidige oorlogsfront: sinds twee dagen is Israël gestopt met het bombarderen van Libanon. Er is een wankel bestand, maar goed het is wat. Zowel Israël als Hezbollah eisen de overwinning op, maar volgens mij zijn er alleen maar verliezers. Israël enerzijds omdat ze de ontvoerde soldaten niet terug hebben en anderzijds is het natuurlijk pathetic dat het enorme Israëlische high-tech leger de guerrillastrijders van Hezbollah niet heeft kunnen verslaan. Nasrallah lacht in zijn vuistje en Olmert’s rijzende ster is in vrije val geraakt. Maar de grootste verliezer is de Libanese bevolking. De oorlog kostte aan ongeveer 1000 Libanezen het leven en het land ligt volledig in puin. De vluchtelingen keren langzaam terug over moeilijk begaanbare wegen om hun in puin gebombardeerde woningen terug te vinden. Ze zijn weer terug bij af.
Maar nu weer even terug naar dierentuin. Nadat we ontdekt hadden dat Gunther Grass op een sperweruil lijkt zijn we meer gelijkenissen gaan zoeken tussen de dieren en bekende personen. Ik zal je verder niet vermoeien met onze melige, vaak zeer vergezochte vergelijkingen, maar deze wil ik je niet onthouden, omdat het zo’n actueel item is. De baviaan lijkt op Fidel Castro. Kijk maar…
Castro heeft wegens lichamelijke klachten na een operatie zijn belangrijkste functies overgedragen aan zijn broer Raul. “Voorlopig” wordt er voortdurend bij gezegd, maar het gonst natuurlijk van de geruchten. Zijn tegenstanders zien het einde van Castro’s bijna 50 jaar durende heerschappij en hebben hem al dood verklaard, maar ik denk dat dat een beetje voorbarig is. Bavianen zijn namelijk ijzersterk.
Zarabe was totaal niet geïnteresseerd in al die interessante, uitheemse dieren. De musjes om haar buggy vond ze veel leuker. Ook Go en Helen waren veel enthousiaster bij jonge geitjes de we de fles mochten geven. Nou, daar kan geen olifant tegenop.
PS - april 2007 Het toenmalige ministerie van Volksgezondheid heeft zich vanaf het einde van de Amerikaanse bezetting van Japan, in 1952, zeer actief ingezet om de oorlogsmisdadigers op te nemen in het pantheon van de tempel. Naar buiten toe heeft de regering steeds benadrukt dat ze geen invloed heeft op de Yasukuni-tempel omdat deze sinds het eind van de oorlog een onafhankelijke religieuze instelling is. De naoorlogse grondwet gebiedt scheiding van religie en staat. Uit nu openbaar gemaakte bronnen blijkt dat de overheid de informele rehabilitatie van oorlogsmisdadigers heeft aangezwengeld.
