Kiekje
 
 
 
«  Aflevering 237: Over dodelijke pijlstaartroggen en dominante gorilla’s  »
 

Plinia is met Helen in Blijdorp om Zarabe’s wagentje op te halen dat na het gorilla-avontuur is achtergebleven.

 
 
 
Gepubliceerd: 21-05-09. Vond plaats op: 21-05-07. Tags:  fauna ; tv persoonlijkheid ;
 
Bokito Liesbeth Sterck Frans de Waal Steve Erwin Esther Ouwehand
 
 
 
 
 
Over dodelijke pijlstaartroggen en dominante gorilla’s (Integrale tekst)

Met Helen naar Blijdorp geweest om de kinderwagen van Zarabe op te halen. Die was achtergebleven na de ontsnapping van Bokito. Helen vond het vreselijk om er naar toe te gaan, maar ze moest van Geert omdat dat volgens hem de enige manier is om het trauma van afgelopen vrijdag te verwerken. Een leuk uitje was het niet… Helen was erg nerveus en verwachtte achter elke boom een opgefokte gorilla van 175 kilo te zien opduiken. Ik heb haar uiteindelijk zover gekregen dat we nog even bij het apenhuis zijn geweest. Bokito zat nu veilig achter glas, maar toen ze hem zag begon ze helemaal te shaken. We hebben de kinderwagen opgehaald en zijn gauw weggegaan!
Ik heb het verhaal nu wel drie keer gehoord en het klonk behoorlijk freaky. Kingkong in Blijdorp! Helen was met Zarabe in de speeltuin toen ze een enorme gorilla zag komen aanstormen die dwars door een glazen deur het restaurant naast de speeltuin binnendrong. Ze heeft Zarabe van het wipkipje gerukt en is naar de uitgang gerend. Achteraf hoorde ze pas van de vrouw die door Bokito te grazen is genomen. Helemaal vreselijk natuurlijk, maar het schijnt dat ze de aap behoorlijk heeft uitgedaagd. Onbedoeld misschien maar toch… Wat moet een vrouw uit Zoetermeer vier keer per week bij een gorilla in Rotterdam? Bokito is al jaren haar lieveling en hij lachte zo leuk naar haar! Hoe naïef kun je zijn? Een aap die teruglacht! Iedereen met een beetje verstand weet toch dat bij dieren lippen optrekken dreiging betekent. Die dominante gorilla was dat intimiderende gestaar van zijn aanbidster gewoon spuugzat en wilde haar een lesje in onderdanigheid geven. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ergens geef ik hem groot gelijk. Als je ziet wat die beesten allemaal te verduren hebben. Ze worden opgefokt en met steentjes bekogeld om wat actie op te roepen en als zo’n beest dan eens wat terug doet zijn we allemaal geshockeerd. Neem die crocodile hunter, die Steve Erwin, die altijd levensgevaarlijke dieren zat te treiteren. We hoopten toch allemaal stiekem dat een van die krokodillen hem eens te grazen zou nemen… Uiteindelijk is het een in het nauw gedreven pijlstaartrog geweest die vorig jaar zijn gifstaart recht in zijn hart gestoken heeft. Tja…
Zoals te verwachten was is er deze week een hele discussie opgelaaid over de functie van dierentuinen, aangezwengeld door Esther Ouwehand van de Partij voor de Dieren. Ik ben het met haar eens dat dierentuinen eigenlijk niet meer van deze tijd zijn. Het zijn pretparken voor in gevangenschap gefokte dieren. Het argument van Helen dat de dierentuinen een belangrijke educatieve functie hebben slaat natuurlijk nergens op. Vroeger kon de dierentuin misschien nog wel een educatieve rol spelen. Maar tegenwoordig kun je voor een habbekrats op safari in Afrika of beter, je kunt in je eigen huiskamer via prachtige natuurprogramma’s dieren in hun natuurlijke leefomgeving bekijken. Bovendien kun je via internet veel meer over een dier te weten komen dan dat je in de dierentuin ooit zal leren. En ga naar Naturalis in Leiden om het formaat te ervaren en klaar is kees.
En voor degenen die nu met het argument komen dat dierentuinen nodig zijn voor de fokprogramma’s van bedreigde soorten: laat dat lekker aan de natuur over. Lekker natuurlijk, dieren die kunstmatig in stand gehouden worden! Het is gewoon een aflaatje voor het vernietigen van hun leefwereld, toch.
Helen vindt dat ik doordraaf, maar dat geeft niet. Die zie ik voorlopig toch niet meer naar dierentuinen gaan.