Het is 1 september 2009
Je raadt nooit waar ik nu ben. In de Hertogin Hedwigepolder diep in Zeeuws Vlaanderen. Hoe ik hier verzeild ben geraakt? De lunchafspraak met Teun is omgezet in een dagje uit. Hij moest naar Antwerpen voor een korte bespreking bij het Antwerpse COC en vroeg of ik meeging. Zoiets laat ik me natuurlijk niet twee keer vragen. We hebben in Antwerpen geluncht en zijn daarna doorgegaan om een kopje thee te drinken bij de tante en oom van Cor die hier wonen. Aardige mensen die zich vreselijk zorgen maken over hun huisje want hun polder wordt misschien onder water gezet. Ik had daar wel wat over gelezen en als je op Google Earth kijkt lijkt het maar een onbenullig stukje grond, maar pas als je hier daadwerkelijk bent realiseer je je wat voor consequenties zo’n voornemen heeft. Oom trakteert ons op dit moment op een tractorritje door zijn mooie polder.
De Hedwigepolder is een mooie typisch Nederlandse landbouwpolder die vanwege de toekomstige uitbaggering van de Schelde onder water gezet moet worden. In 2005 hebben wij, nu ja, de Nederlandse regering, dit aan de Belgen beloofd omdat hele grote containerschepen de Antwerpse haven nu alleen maar met hoog tij kunnen bereiken. In datzelfde verdrag werd dus afgesproken dat de Hertogin Hedwigepolder ontpolderd zou worden om er, ten compensatie, natuurgebied van te maken.
Opmerkelijk is dat Nederland de Westerschelde in 2000 zelf, dus geheel vrijwillig, tot bijzonder Europees natuurgebied heeft verklaard, dus uitbaggeren mag alleen als er we er 600 hectare getijdennatuur voor terugbrengen. Dat moet van Europa. Dit jaar had het uitbaggeren afgerond moeten zijn, maar tot grote frustratie van de Belgen, die al klaar zijn met hun deel, zijn de Nederlanders nog niet eens begonnen. We willen best wel baggeren maar bij nader inzien willen we de Hedwigepolder toch maar liever niet onder water zetten. Althans, een klein groepje betrokken Zeeuwen, waaronder oom Cor, wil dat niet. De rest van Nederland zal het natuurlijk worst zijn. Maar de Zeeuwen hebben een machtige pleitbezorger: het Zeeuwse CDA-kamerlid Ad Koppejan die, volgens de oom van Cor, nog liever zijn ziel aan de duivel verkoopt dan dat hij landbouwgrond prijs geeft aan de zee.
Oom heeft ons de natuurlijke schorren aan de andere kant van de dijk laten zien. Zo zou de Hedwigepolder ook moeten worden. Ik vind die schorren eigenlijk mooier, maar dat heb ik maar niet hardop gezegd. Ik begrijp de commotie vanzelfsprekend wel: dijken lek prikken om het land terug te geven aan de zee is echt 100% tegennatuurlijk voor een Nederlander, maar dan hadden we het niet moeten beloven aan de Belgen. Belofte maakt schuld. De grote vraag is natuurlijk wel: waarom? Waarom hebben we deze deal gesloten zonder er iets voor terug te krijgen? Niet officieel althans. Of zouden we de Hedwigepolder verkwanseld hebben voor het dreigende Belgische tolvignetje? Ligt het aan mij of lijkt dat vignet op een zak patat?
Heb ik je trouwens Teun zijn blauwe oog al laten zien? Heeft ie opgelopen tijdens de strandrellen in Hoek van Holland vorige week met dat Sunset Groove Dance-feest, je weet wel, waar Pop me zo graag mee naar toe wilde hebben. Arme Teun. En hij houdt helemaal niet van Dancefeesten. Cor ook niet trouwens. Ze waren daar voor een weekendje in hun strandhuisje toen ze muziek hoorden en een kijkje zijn gaan nemen. Dat hadden ze beter niet kunnen doen, ik ben niet voor niets niet gegaan. Op die gratis dance-evenementen komen namelijk vaak relschoppers af die bewust op vechten uit zijn. Er wordt veel alcohol en drugs gebruikt en er heerst vaak een zeer explosieve sfeer. Het is daar echt uit de hand gelopen. Er werd zelfs geschoten. En twee gearmde homo’s werken dan echt als een rode lap op een stier. Maar Teun en Cor hebben nog geluk gehad want er iook een dode gevallen.
Ah, we zijn er. Nog even een fotootje van mij en Teun bij het bord. Hopelijk heeft oom de camera een beetje stil gehouden.
