Het is 3 maart 2011 - Hoera! Godelieve zit in Kaïro en het is dus eindelijk gelukt een keer met haar te skypen. Vanuit Gaza-stad is dat bijna niet te doen. Ze vroeg me of ik gisteren nog voor haar was wezen stemmen voor de Provinciale Statenverkiezingen en was benieuwd naar de uitslag. Nou, dat viel niet mee. Go was erg teleurgesteld toen ze hoorde dat haar partij, de SP, 4 zetels heeft verloren. De grootste winnaar was die verschrikkelijke partij, die vanuit het niets 10 zetels krijgt in de Senaat. Het goede nieuws is wel dat de regeringspartijen samen met de PVV geen meerderheid krijgen. Hoewel, goed nieuws? Hierdoor heeft de SGP plotseling wel heel veel politieke macht in handen gekregen. Rutte zal niet veel anders kunnen dan te dealen en the whealen met christen-fundamentalisten. Maar ja, wat wat zullen we ons druk maken? Ik vertrek toch en Go is ook al half geëmigreerd.
Godelieve en Adriaan zijn nu dus in Egypte voor de bruiloft van een neef van Adriaan, die met een Egyptische getrouwd is. Go was zeer opgewonden, want Adriaan heeft haar tijdens de festiviteiten ten huwelijk gevraagd. Ze zou nog een foto mailen. Ze vertelde dat de sfeer in Kaïro enorm uitgelaten is nu Hosni Mubarak verdreven is. Hoewel dat al 3 weken geleden is wordt er nog steeds elke avond feest gevierd op de straten en pleinen van de stad. Terecht want het is natuurlijk niet niks wat de Egyptenaren voor elkaar gekregen hebben: ondanks avondklokken, traangas, kogels en stokslagen hebben ze volhardt en een dictatuur ten val gebracht. Respect! Hetzelfde geldt natuurlijk voor de Tunesiërs die in januari de dictator Ben Ali hebben verdreven. Inmiddels rommelt het in de hele Arabische wereld. De mensen pikken het niet langer en eisen betere leefomstandigheden. Zo demonstreren de Algerijnen tegen president Abdelaziz Bouteflika en eisen werk, betere huisvesting en lagere voedselprijzen.
Ook in Jordanië demonstreert men tegen de hoge voedselprijzen. En men de is corruptie daar zat. Hier moest premier Rifai het veld ruimen, want je mag niet aan koning Abdulla II komen. Net als Mohammed VI van Marokko, die ze volgens Fadona M6 noemen. Het rommelt er wel wat maar er kwamen maar weinig mensen op de betogingen af. Zelfs in Jemen, waar de bevolking massaal aan de quat is, zijn ze de armoe en corruptie beu en gaan ze de straat op om het aftreden van president Ali Abdullah Saleh te eisen.
Ook de rijkere oliestaatjes hebben te kampen met ontevreden onderdanen. In het schatrijke Bahrein wil men politieke en economische hervormingen en de shi’itische meerderheid eist dat koning Hamad bin Isa al Khalifa actie onderneemt tegen hun systematische discriminatie. Ondanks dat het de grootste olieproducent ter wereld is, heeft Saoedi-Arabië een hoge werkloosheid, met name onder de jongeren. Koning Abdulla wordt door de activisten gewezen op corruptie, nepotisme en de groeiende kloof tussen staat en maatschappij. Sinds een paar dagen rommelt het ook in Oman, maar Sultan Qaboos heeft eireren voor zijn geld gekozen en direct maar 6 ministers ontslagen en opdracht gegeven om 50.000 overheidsbanen te creëren. Tja, als je geld hebt kun je wat doen. Zo wist Sabah IV, de emir van Koeweit zijn bevolking in bedwang te houden met gratis levensmiddelen tot eind van deze maand en elke burger krijgt een kleine 2700 euro cadeau. Het lijkt wel een RTL-tv-quiz.
Opvallend is dat ondanks dat Syrië het meest autoritaire regime kent in de Arabische wereld en dezelfde problemen heeft als de meeste andere landen in de regio, wordt daar toch nauwelijks geprotesteerd tegen Bashar al-Assad. Dit in tegenstelling tot Libië waar een regelrechte burgeroorlog woedt. Er wordt een verbeten strijd uitgevochten tussen de regeringstroepen van de Libische leider Moammar Gadaffi en de eigen bevolking waarbij extreem geweld door de huurlingen van Gadaffi niet geschuwd wordt. Aangezien deze krankzinnige dictator geen werkelijkheidszin heeft denk ik dat deze strijd nog wel even kan duren. Hoewel, er zit in Libië net als in Irak veel olie, dus we zullen uiteindelijk wel ingrijpen op een moment dat het ons goed uitkomt. Want, hoewel we in de Westerse wereld onze mond vol hebben over mensenrechten, draait het uiteindelijk allemaal om geld. We hebben deze dictators in de watten gelegd zolang onze olieleveranties maar gewaarborgd waren. En we laten ze net zo hard weer vallen nu de uitgeknepen bevolking eindelijk in opstand komt tegen de corrupte regimes. Want de opstandelingen van nu zijn immers de olieleveranciers van morgen.
Ah, daar is de foto van Go en Adriaan. Wat zien ze er happy uit! Hopelijk hebben ze nu al hun relatieproblemen achter de rug en kunnen we binnenkort naar een bruiloft in Gaza-stad. Spannend!
